De mokkapot, ook wel moka genoemd, is de voorloper van de espressomachine en stamt uit 1820 en is nog steeds zeer populair. Om koffie en water sneller met elkaar in contact te laten komen, ontwikkelde men een PUSH en een PULL theorie, waarvan de mokkapot een duidelijk voorbeeld is van de PUSH methode.
In het onderste gedeelte (waterreservoir) wordt water aan de kook gebracht. De geproduceerde stoom perst het resterende water door de fijngemalen koffie in het middelste gedeelte van de mokkapot. Hierdoor zal het bovenste gedeelte zich met koffie vullen en kan er uitgeschonken worden. Voor een echte espresso is de druk echter te laag, het bekende ‘stroperige’ van een espresso ontbreekt en er zal zich dan ook geen crèmalaag vormen. Door het contact met het kokende water zal de koffie enigszins verbranden en hierdoor wat scherpe en bittere kantjes vertonen. Onterecht wordt de mokkapot soms Percolator genoemd. In de percolator wordt het water constant aan de kook gehouden zodat het water blijft borrelen. Door het borrelen komt het water continu in contact met de koffie en niet zoals bij de mokkapot slechts één keer. Een slecht zetproces dus met een bitter, scherp en eigenlijk onacceptabel eindresultaat.